ಹಿಂದೂ ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಆಸ್ತಿ ವಿಭಜನೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದಶಕಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮಹತ್ವದ ತೀರ್ಪು ನೀಡಿದೆ. ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿಗಳಾದ ವಿಕ್ರಮ್ ನಾಥ್, ಸಂದೀಪ್ ಮೆಹ್ತಾ ಮತ್ತು ಎನ್.ವಿ. ಅಂಜಾರಿಯಾ ಅವರನ್ನೊಳಗೊಂಡ ತ್ರಿ ಸದಸ್ಯ ಪೀಠ, "ನೋಂದಣಿಯಾಗದ ವಿಭಜನಾ ಪತ್ರವನ್ನು ('ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ') ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರು ಬೇರೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಪೂರಕ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿ (collateral purpose) ಪರಿಗಣಿಸಬಹುದು" ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, "ಪ್ರತಿಫಲಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡಲಾದ ನೋಂದಾಯಿತ ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರಗಳು (Release Deeds) ತಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಜಾರಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ, ಅವುಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ 'ನಡೆರೂಪಕ್ಕೆ' ತರಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ" ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಖಚಿತಪಡಿಸಿದೆ.
ಈ ಮಹತ್ವದ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ, ಕರ್ನಾಟಕ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ಮತ್ತು ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಆದೇಶಗಳನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿದ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್, ಆಸ್ತಿ ಪಾಲುಗಳ ಹಂಚಿಕೆಯನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಪಿ. ಅಂಜನಪ್ಪ ಮತ್ತು ಎ.ಪಿ. ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ಕುಟುಂಬದ ನಡುವಿನ ಈ ಪ್ರಕರಣವು, ವಿಭಜನಾ ಪತ್ರಗಳ ಕಾನೂನುಬದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಸಾಕ್ಷ್ಯ ಮೌಲ್ಯದ ಕುರಿತು ಪ್ರಮುಖ ಕಾನೂನು ತತ್ವಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದೆ.
ಪ್ರಕರಣದ ಸುದೀರ್ಘ ಹಿನ್ನೆಲೆ:
ಈ ಪ್ರಕರಣದ ಮೂಲವು ಪಿಳ್ಳಪ್ಪ ಎಂಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದೆ. ಪಿಳ್ಳಪ್ಪನವರ ಮರಣದ ನಂತರ, ಅವರ ವಾರಸುದಾರರ ನಡುವೆ ಆಸ್ತಿ ವಿಭಜನೆಗಾಗಿ 1987ರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸಿವಿಲ್ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ದಾವೆ ಹೂಡಲಾಯಿತು. ಪಿಳ್ಳಪ್ಪನವರಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು (ಎ.ಪಿ. ನಂಜುಂಡಪ್ಪ, ವೆಂಕಟಸ್ವಾಮಪ್ಪ, ಶ್ರೀರಾಮಪ್ಪ, ಪಿ. ಅಂಜನಪ್ಪ) ಮತ್ತು ಐವರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು.
ವಾದಿಗಳ ವಾದ: ಪಿಳ್ಳಪ್ಪನವರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದ 'A' ಶೆಡ್ಯೂಲ್ ಆಸ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದ ಆದಾಯದಿಂದ ಖರೀದಿಸಲಾದ 'B' ಶೆಡ್ಯೂಲ್ ಆಸ್ತಿಗಳು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಆಸ್ತಿಗಳಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ತಮಗೂ ಪಾಲು ನೀಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ವಾದಿಗಳ (ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ಮತ್ತು ಇತರರು) ಪ್ರಮುಖ ಬೇಡಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಪ್ರತಿವಾದಿಗಳ ಪ್ರತಿವಾದ: ಆದರೆ, 5ನೇ ಪ್ರತಿವಾದಿಯಾಗಿದ್ದ ಪಿ. ಅಂಜನಪ್ಪ ಈ ವಾದವನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಪ್ರಕಾರ, ಕುಟುಂಬವು ಈಗಾಗಲೇ ವಿಭಜನೆಯಾಗಿದೆ. ವೆಂಕಟಸ್ವಾಮಪ್ಪ ಮತ್ತು ಶ್ರೀರಾಮಪ್ಪ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಸಹೋದರರು ಕ್ರಮವಾಗಿ 1956 ಮತ್ತು 1967ರಲ್ಲಿ ನೋಂದಾಯಿತ 'ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರ'ಗಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟು, ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಫಲ ಪಡೆದು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ನಂತರ, 1972ರ ಫೆಬ್ರವರಿ 11ರಂದು ಉಳಿದ ಸದಸ್ಯರಾದ ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ಮತ್ತು ಅಂಜನಪ್ಪ ಅವರ ನಡುವೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿದಾರರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ 'ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ' (ವಿಭಜನಾ ಪತ್ರ) ರಚನೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅದರಂತೆ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ವಿಭಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ವಿಭಜನೆ ಕೋರಿ ಸಲ್ಲಿಸಿರುವ ದಾವೆಯು ನಿರ್ವಹಣಾಯೋಗ್ಯ (maintainable) ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅವರ ವಾದವಾಗಿತ್ತು.
ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮತ್ತು ಹೈಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಪುಗಳು:
ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಪ್ರತಿವಾದಿ ಅಂಜನಪ್ಪನವರ ವಾದವನ್ನು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. "ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪಾಲುಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಯಾರೂ ಅನುಸರಿಸಿ ನಡೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ ('not acted upon')" ಎಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿತು. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, 1972ರ 'ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ'ಯು ನೋಂದಣಿಯಾಗಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ, ಅದನ್ನು ವಿಭಜನೆಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲು ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಇಡೀ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಆಸ್ತಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿತು. ಈ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಾ ವಾರಸುದಾರರಿಗೆ ಪಾಲುಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೆ ಮಾಡಿ 1994ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಡಿಕ್ರಿ ಹೊರಡಿಸಿತು.
ಈ ಆದೇಶವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಅಂಜನಪ್ಪ ಅವರು ಕರ್ನಾಟಕ ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ಮನವಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಆದರೆ, ಹೈಕೋರ್ಟ್ ಕೂಡ ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ತೀರ್ಪನ್ನೇ ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯಿತು. ನೋಂದಣಿಯಾಗದ ಪಾಲುಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗದು ಮತ್ತು ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರಗಳು ಜಾರಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು 2005ರಲ್ಲಿ ಖಚಿತಪಡಿಸಿತು.
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮುಂದಿದ್ದ ಪ್ರಮುಖ ಕಾನೂನು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು:
ಕೆಳಹಂತದ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳ ತೀರ್ಪಿನಿಂದ ಅಸಮಾಧಾನಗೊಂಡ ಅಂಜನಪ್ಪನವರ ವಾರಸುದಾರರು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ಗೆ ಮೇಲ್ಮನವಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಮೂರು ಪ್ರಮುಖ ಕಾನೂನು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಇತ್ಯರ್ಥಪಡಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿತು:
1. ಇಬ್ಬರು ಸಹೋದರರು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನಲಾದ 1956 ಮತ್ತು 1967ರ ನೋಂದಾಯಿತ ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರಗಳು ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ಮಾನ್ಯವೇ? ಅವುಗಳ ಪರಿಣಾಮವೇನು?
2. ನೋಂದಣಿಯಾಗಿಲ್ಲದ 1972ರ 'ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ'ಯನ್ನು, ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ವಿಭಜನೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸದಸ್ಯರು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಆಸ್ತಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ 'ಪೂರಕ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ' ಬಳಸಬಹುದೇ?
3. ಈ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವನ್ನು ಆಧರಿಸಿ, ಪಾಲು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಒಟ್ಟು ಆಸ್ತಿ ಯಾವುದು ಮತ್ತು ಯಾರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಪಾಲು ಸಲ್ಲಬೇಕು?
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ವಿಸ್ತೃತ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮತ್ತು ತೀರ್ಪು:
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್, ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮತ್ತು ಹೈಕೋರ್ಟ್ ತಳೆದಿರುವ ನಿಲುವುಗಳು ಕಾನೂನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ತಪ್ಪಾಗಿವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಕೂಲಂಕಷವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿತು.
ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ 1: ನೋಂದಾಯಿತ ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರಗಳ ಕಾನೂನುಬದ್ಧತೆ
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್, "ಒಂದು ದಾಖಲೆಯು ನೋಂದಣಿಯಾದಾಗ, ಅದು ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ರಚನೆಯಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಪೂರ್ವಭಾವನೆ (presumption) ಇರುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಸುಳ್ಳೆಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಆಕ್ಷೇಪಿಸುವವರ ಮೇಲಿರುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿತು. ಕೆಳ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳು "ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ನಡೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ" ಎಂಬ ಕಾರಣ ನೀಡಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದು ತಪ್ಪು ಎಂದು ಪೀಠ ಹೇಳಿತು. "ಪ್ರತಿಫಲಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರವು ತಕ್ಷಣವೇ ಜಾರಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದರ ಜಾರಿಗಾಗಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಕೃತ್ಯದ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಈ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಬಲ ಸಾಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ವಾದಿಗಳು ನೀಡಿಲ್ಲ" ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಹೇಳಿತು.
ತೀರ್ಪು: ಈ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, 1956 ಮತ್ತು 1967ರಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ಇಬ್ಬರು ಸಹೋದರರು ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿತು.
ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ 2: ನೋಂದಣಿಯಾಗದ 'ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ'ಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯ ಮೌಲ್ಯ
ಇದು ಈ ತೀರ್ಪಿನ ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ನ್ಯಾಯಾಲಯವು, "ನೋಂದಣಿ ಕಾಯ್ದೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ನೋಂದಣಿಯಾಗದ ವಿಭಜನಾ ಪತ್ರವನ್ನು ಆಸ್ತಿಯ ಹಕ್ಕು ವರ್ಗಾವಣೆ ಮಾಡಲು ಬಳಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅದನ್ನು 'ಪೂರಕ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ' (collateral purposes) ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಬಳಸಬಹುದು" ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿತು. ಈ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ, 'ಪಾಲುಪಟ್ಟಿ'ಯನ್ನು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಬಳಸಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿತು:
ಕುಟುಂಬದ ಅವಿಭಕ್ತ ಸ್ಥಾನಮಾನವು ಅಂತ್ಯಗೊಂಡಿದೆ (severance of joint status) ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸಲು.
ವಿಭಜನೆಯ ನಂತರ, ಸದಸ್ಯರು ತಮಗೆ ಹಂಚಿಕೆಯಾದ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಯಾವ ಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ (nature of possession) ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸಲು.
1972ರ ಪಾಲುಪಟ್ಟಿಯ ನಂತರ, ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವುದು, ಕೃಷಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಸಾಗುವಳಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು, ತಮ್ಮ ಪಾಲಿನ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಅಡಮಾನ ಇಟ್ಟಿರುವುದು ಮತ್ತು ಕಂದಾಯ ದಾಖಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಹೆಸರುಗಳು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ನಮೂದಾಗಿರುವುದು - ಈ ಎಲ್ಲಾ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಕುಟುಂಬವು ವಿಭಜನೆಯಾಗಿದ್ದನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿತು.
ತೀರ್ಪು: 1972ರ ಪಾಲುಪಟ್ಟಿಯು ನೋಂದಣಿಯಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಅದು ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ವಿಭಜನೆಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಬಲ ಪೂರಕ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಹೇಳಿತು. ಈ ಮೂಲಕ, ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮತ್ತು ಹೈಕೋರ್ಟ್‌ನ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು ತಳ್ಳಿಹಾಕಿತು.
ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ 3: ಪಾಲುಗಳ ಮರು-ನಿರ್ಣಯ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ಆದೇಶ
ಮೇಲಿನ ಎರಡು ನಿರ್ಣಯಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಆಸ್ತಿ ಪಾಲುಗಳನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಿತು:
ಬಿಡುಗಡೆ ಪತ್ರ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ಇಬ್ಬರು ಸಹೋದರರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪಾಲು ಸಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ.
1969ರಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬದ ಮೂಲ ಪುರುಷ ಪಿಳ್ಳಪ್ಪ ಮರಣ ಹೊಂದಿದಾಗ, ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಪಿಳ್ಳಪ್ಪ, ನಂಜುಂಡಪ್ಪ (ವಾದಿ) ಮತ್ತು ಅಂಜನಪ್ಪ (ಪ್ರತಿವಾದಿ) ಮಾತ್ರ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದರು.
ಆದ್ದರಿಂದ, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ವಿಭಜನೆಯಲ್ಲಿ (notional partition) ಮೂವರಿಗೂ ತಲಾ 1/3 ಪಾಲು ಬರುತ್ತದೆ.
ಪಿಳ್ಳಪ್ಪನವರ 1/3 ಪಾಲು ಅವರ ವಾರಸುದಾರರಿಗೆ ಹಂಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರ ವಾರಸುದಾರರೆಂದರೆ, ಉಳಿದ ಇಬ್ಬರು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಐವರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು (ಒಟ್ಟು 7 ಜನರು).
ಹೀಗಾಗಿ, ಪಿಳ್ಳಪ್ಪನವರ 1/3 ಪಾಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೆ 1/21 ಪಾಲು ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಅಂತಿಮ ಪಾಲು: ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ಮತ್ತು ಅಂಜನಪ್ಪ ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ 1/3 ಪಾಲು + ತಂದೆಯ ಆಸ್ತಿಯಿಂದ ಬಂದ 1/21 ಪಾಲು ಸೇರಿ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಟ್ಟು 8/21 ಪಾಲು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಐವರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಲಾ 1/21 ಪಾಲು ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಡಿಕ್ರಿ ಹೊರಡಿಸಿದ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್, ವಿಚಾರಣಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಅಂತಿಮ ಡಿಕ್ರಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಈ ಹೊಸ ಪಾಲುಗಳ ಅನ್ವಯ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡಿತು.
ಪ್ರಕರಣದ ಹೆಸರು: ಪಿ. ಅಂಜನಪ್ಪ (ಮೃತರ ಕಾನೂನುಬದ್ಧ ವಾರಸುದಾರರು) ಮತ್ತು ಇತರರು vs. ಎ.ಪಿ. ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ಮತ್ತು ಇತರರು
ಪ್ರಕರಣದ ಸಂಖ್ಯೆ: ಸಿವಿಲ್ ಮೇಲ್ಮನವಿ ಸಂಖ್ಯೆ 3934/2006
ನ್ಯಾಯಾಲಯ: ಭಾರತದ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್
ನ್ಯಾಯಪೀಠ: ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ವಿಕ್ರಮ್ ನಾಥ್, ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಸಂದೀಪ್ ಮೆಹ್ತಾ, ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ ಎನ್.ವಿ. ಅಂಜಾರಿಯಾ
ತೀರ್ಪಿನ ದಿನಾಂಕ: ನವೆಂಬರ್ 06, 2025
ಪ್ರತಿದಿನದ ಕಾನೂನು ಸುದ್ದಿಗಳ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಾಗಿ ಕೆಳಗಿನ ಲಿಂಕ್ ಮೂಲಕ WhatsApp ಗ್ರೂಪ್‌ಗೆ ಸೇರಿ.
Join ಆಗಲು ಈ ಕೆಳಗೆ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ
ವಿಶೇಷ ಸೂಚನೆ:
ಈ ವರದಿಯು ಕೇವಲ ಕಾನೂನು ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲ, ಇದು ನಮ್ಮ ವಿಶಿಷ್ಟ ವರದಿಗಾರಿಕೆಯ ಶೈಲಿ, ಸೃಜನಾತ್ಮಕ ನಿರೂಪಣೆ, ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧಿಕ ಪರಿಶ್ರಮದ ಫಲವಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಅನುಮತಿಯಿಲ್ಲದೆ ಈ ವರದಿಯ ಪಠ್ಯ, ಶೈಲಿ ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಭಾಗವನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ವಿಡಿಯೋ ತಯಾರಿಸುವುದು, ತಮ್ಮ ಲಾಭದಾಯಕ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಸೃಜನಶೀಲ ಹಕ್ಕುಗಳು ಮತ್ತು ಹಕ್ಕುಸ್ವಾಮ್ಯದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯಾಗಿದೆ.
ಕೆಲವು ಕನ್ನಡದ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ ಚಾನೆಲ್‌ಗಳು ನಮ್ಮ ಈ ಬೌದ್ಧಿಕ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ನಕಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಹಾಗೂ ಅದರಿಂದ ಲಾಭ ಗಳಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೆ. ಇಂತಹ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ತಕ್ಷಣವೇ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಬೌದ್ಧಿಕ ಆಸ್ತಿ ಕಳ್ಳತನದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಠಿಣ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.